ซาตานร้ายบงการรัก Devil define Love

ซาตานร้ายบงการรัก Devil define Love

วายุภัค หรือ เฮียวา  (อายุ 32 ปี) 

“เขา” วายุภัค หรือ เฮียวา ประธานหนุ่มจอมเผด็จการผู้กุมบังเหียนของ บริภัทรกรุ๊ป เจ้าพ่อแห่งธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ ที่มากไปด้วยความสามารถ เขาหล่อ เขารวย เขาร้าย และแสนเย็นชากับทุกคน แต่ก็ต้องยอมแพ้ให้กับลูกอ้อนของ เธอ

“เมียคนเดียวเขาเลี้ยงได้ ทำไมเธอถึงไม่เข้าใจว่าเขาไม่อยากให้เธอทำงานที่นี่ เจ้าหล่อนไม่รู้หรือไงว่ามันทำให้เขาเสียการปกครอง”

รริสา หรือ มะนาว (ริสาของเฮียวา) (อายุ 22 ปี) 

“เธอ” รริสา หรือ มะนาว (ริสาของเฮียวา) สาวน้อยจอมแก่นที่แสนเอาแต่ใจตัวเองและไม่ยอมใครแต่ต้องยอมให้เขาคนเดียว เธอซื่อ เธอไร้เดียงสาแต่เธอก็ไม่ได้โง่

“ทำไมเขาถึงไม่เข้าใจนะว่า เธออยากทำงานใช้ความรู้ความสามารถที่ร่ำเรียนมา ไม่ใช่พอเรียนจบยังไม่ทันไรจะให้เธอแต่งงานอยู่บ้านเลี้ยงลูก คนอย่างมะนาวยอมไม่ได้”

ตัวอย่าง

“วางโทรศัพท์ไว้แล้วหันมาคุยกันดีๆ อย่าให้เฮียต้องพูดซ้ำ”

วายุภัคพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเข้มดุพร้อมกับนั่งลงที่ปลายเตียงอย่างพยายามระงับอารมณ์โกรธไว้อย่างเต็มที่

“ไม่พูด! ริสาไม่พูด ถ้าริสาพูดไม่ดีจะมาพูดกับริสาทำไม ไปพูดกับยัยแพรววลัยโน่น ”

รริสาแว๊ดขึ้นเสียงแหลมอย่างโมโห ก่อนที่จะหันไปมองร่างสูงด้วยใบหน้าหงิกง้อที่คลอไปด้วยน้ำตา

“เป็นบ้าอะไร ไปพูดถึงคนอื่นทำไม”วายุภัคพูดขึ้นอย่างหัวเสียก่อนที่จะมองร่างบางอย่างตำหนิ

“บ้าเหรอ กล้าดียังไงมาว่าริสาบ้า นี่แน่ะ นี่แน่ะ คนบ้า คนผีทะเล นี่แน่ะ กล้าดียังไงมาว่าริสา”รริสาถึงกับสติหลุดเมื่อคิดว่าวายุภัคพูดเข้าข้างแพรววลัยก่อนที่จะระดมกำปั้นน้อยๆใส่อกแกร่งรัวอย่างน้อยใจ

“โอ๊ย! บ้าเอ้ย หยุดนะริสา หยุด”วายุภัคพยายามห้ามปรามร่างบางเต็มที่

“ไม่หยุด ริสาไม่หยุด นี่แน่ะ นี่แน่ะ ว่าริสาทำไม นี่แน่ะ”รริสายังรัวกำปั้นใส่ร่างสูงไม่เลิก

“เด็กบ้านี่ เฮียบอกให้หยุดไง”วายุภัคพูดขึ้นอย่างโมโหก่อนที่จะพยายามรวบมือเล็กที่ทุบเขาอย่างบ้าคลั่ง

“กรี๊ด! ว่าริสาอีกแล้วนะ”

รริสาถึงกับกรีดร้องอย่างไม่พอใจ ก่อนที่จะพยายามดิ้นรนเพื่อให้หลุดพ้นจากมือหนา

“หยุด! หยุดแล้วก็เงียบ”วายุภัคถึงกับตวาดร่างบางทันที พร้อมกับมองหน้าหวานที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาด้วยสายตาคมดุ

วายุภัคแทบอยากจะเตะตัวเองตั้งแต่เห็นหน้าหวานเต็มไปด้วยคราบน้ำตา แต่ถ้าเขาใจอ่อนอีกรริสาก็ยังจะเอาแต่ใจตัวเองอยู่แบบนี้ รริสาจะต้องเรียนรู้ว่าชีวิตจริงมันเป็นยังไงมันไม่มีอะไรที่จะเป็นไปอย่างที่ใจเราต้องการได้หมด ในเมื่อรริสาเลือกที่จะเผชิญกับมัน รริสาก็ต้องยอมรับมันให้ได้